آبشارهای ایران

آبشارهای ایران تا ۳۹۲ عدد و آبشارهای غیرفصلی یا قابل توجه تا ۲۸۷ عدد[۲] (یا ۱۸۶ عدد) برآورد شده است که از این میان ۴۳ مورد آن‌ها آبشارهای مشهور ایرانند[۳] که از این جمله‌اند:

آبشار آسیاب خرابه، آبشار اسکندر، آبشار ماهاران (آذربایجان شرقی)
آبشار شلماش (آذربایجان غربی)
آبشار گورگور، آبشار سردابه (اردبیل)
آبشار خضر، آبشار کردعلی، آبشار تخت سلیمان، آبشار بی بی سیدان، آبشار سمیرم (اصفهان)
آبشار چم آو (ایلام)
آبشار سنگان، آبشار امامزاده داوود، آبشار اوسون دربند، آبشار دوقلو، آبشار فصلی پیچ آدران (تهران)
آبشار چشمه کوهرنگ، آبشار آتشگاه، آبشار دره عشق (چهارمحال و بختیاری)
آبشار شوی (خوزستان)
آبشار اخلمد (خراسان رضوی)
آبشار مارگون (فارس)
آبشار راین (کرمان)
آبشار بل (کردستان)
آبشار بهرام بیگی بویراحمد، آبشار کنج بنار گچساران، آبشار سی‌سخت، آبشار کمردوغ (کهگیلویه و بویراحمد)
آبشار مینودشت، آبشار شیرآباد، آبشار کبودوال (گلستان)
آبشار لاتون (گیلان)
آبشار بیشه، آبشار آب‌سفید، آبشار چکان، آبشار دورود، آبشار تاف، آبشار نوژیان (لرستان)
آبشار یخی، آبشار شاهان‌دشت، آبشار امیری، آبشار هریجان، آبشار آمل، آبشار ایج یا ده قلو (مازندران)
بسیاری از آبشارهای ایران هم‌چون: اخلمد، افرینه، گنج‌نامه، نیاسر، شوشتر، بیشه، قره سو، سمیرم و تنگه واشی، قدمتی تاریخی داشته و از نظر جنبه‌های سیاحتی و اقتصادی مورد توجه پادشاهان و حاکمان وقت بوده و از بسیاری برای ساخت آسیاب‌های آبی کمک گرفته شده است. آبشارهای شوشتر به عنوان نخستین تأسیسات صنعت آب و صنایع جانبی جهان در زمان ساسانیان، که مجموعهٔ تاریخی - فرهنگی آبشارهای شوشتر در یونسکو ثبت جهانی شده است و آبشار گنج‌نامه همدان در کنار کتیبه‌های تاریخی کوروش، نشانگر اوج شکوه و عظمت ایران باستان است.